Diagnostyka ektazji rogówki w nowoczesnym centrum okulistycznym. Standardy badań a rola optometrysty
OPTYKA 3/2023
Diagnostyka ektazji rogówki w nowoczesnym centrum okulistycznym. Standardy badań a rola optometrysty
Julia Woźniak1,2,3, dr n. med. Anna Maria Ambroziak2,3
1Studentka studiów magisterskich na kierunku optometria, absolwentka Europejskich Studiów Optyki Okularowej i Optometrii
2Centrum Okulistyczne Świat Oka
3Zakład Optyki Informacyjnej, Instytut Geofizyki, Wydział Fizyki, Uniwersytet Warszawski
Wstęp
Stożek rogówki to obuoczna aczkolwiek asymetryczna ektazja, która polega na postępującym ścieńczeniu oraz uwypukleniu rogówki, prowadząc tym samym do powstawania nieregularnego astygmatyzmu oraz znacznych zaburzeń ostrości wzroku. Stożek rogówki zwykle rozwija się w drugiej bądź trzeciej dekadzie życia i jego progresji nie da się przewidzieć. Schorzenie dotyczy wszystkich grup etnicznych i obu płci. Powszechność występowania oraz wskaźniki zapadalności na stożek rogówki mogą różnić się w zależności od położenia geograficznego oraz wieku występowania. Szczególną uwagę chciałabym poświęcić czynnikom etiologicznym, patogenezie oraz epidemiologii powstawania tej dystrofii.