OPTYKA 4/2018
Omówienie metod zmniejszania rozwoju krótkowzroczności
Autorzy:
Dr n. med. ANDRZEJ MICHALSKI1, lek. MAGDALENA MALESZKA-KURPIEL2, lek. MAŁGORZATA ROGACZEWSKA1, dr hab. n. med. MARCIN STOPA1
1 Klinika Chorób Oczu Katedry Chorób Oczu i Optometrii, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Kierownik: dr hab. n. med. Marcin Stopa
2 Kliniki Okulistyczne Optegra
Streszczenie
Istotność kontroli krótkowzroczności jest związana z rosnącym odsetkiem światowej populacji obarczonej tą wadą wzroku, a jest ona jednym z czynników ryzyka wystąpienia innych chorób oczu. W licznych pracach poddawano analizie wpływ różnych metod optycznych i farmakologicznych na spowolnienie progresji krótkowzroczności. Stosowano zarówno korekcję okularową i soczewkami kontaktowymi o konstrukcjach dwu- i wieloogniskowych, jak i ortokeratologię.Wśród leków badano przede wszystkim wpływ różnych stężeń atropiny na zahamowanie progresji krótkowzroczności. Rzadziej opisywano zastosowanie innych leków, np. pirenzepiny. Za najbardziej skuteczne metody, powodujące największe spowolnienie zwiększania się krótkowzroczności, uznano zastosowanie soczewek kontaktowych modyfikujących obwodowe rozogniskowanie, soczewek ortokeratologicznych oraz użycie atropiny, przede wszystkim w niskich stężeniach. W licznych opracowaniach podkreślono też szkodliwy – przyspieszający narastanie krótkowzroczności – wpływ niedokorygowania. Podnosi się też możliwy hamujący wpływ na progresję tej wady refrakcji czasu spędzanego na zewnątrz pomieszczeń, czyli na świeżym powietrzu. Aby osiągnąć sukces w kontroli krótkowzroczności, należy wcześnie wykryć wadę, skorygować ją w pełni i zastosować najbardziej skuteczne metody zahamowania jej progresji.
Abstract
The importance of myopia control is associated with a growing percentage of myopes in the population. This refractive error can be a risk factor for other eye diseases. Many researchers studied the influence of various optical and pharmacological strategies for the reduction of myopia advancement. Glasses, bi- and multifocal contact lenses use, and orthokeratology were analyzed. The pharmacological approach included mainly the instillation of different dilutions of atropine and less frequently the use of pirenzepine drops. The wear of peripheral defocus-modifying contact lenses, orthokeratology, and low concentration atropine are regarded as the most effective strategies. Many researchers highlighted the harmful effect of under-correction because it could cause the myopia progression. The outdoor activities can have a possible inhibitory impact on the refractive error advancement. To sum up, the success of myopia control depends on three factors: the early recognition of the refractive error, its full correction, and the selection of the most effective method, which slows its progression.
