OPTYKA 4/2013

Praktyczne wykorzystanie monochromatycznych aberracji wyższych rzędów w dziedzinie optometrii i okulistyki

Autor:
Mgr inż. GRZEGORZ ŁABUZ, Wydział Podstawowych Problemów Techniki, Politechnika Wrocławska

Wstęp
Ludzki narząd wzroku składa się z wielu elementów tworzących naturalny system, odwzorowujący obraz obserwowanych przedmiotów na siatkówce. Proces formowania obrazu rozpoczyna się w momencie, gdy czoło fali elektromagnetycznej dociera do powierzchni oka. W przybliżeniu płaska powierzchnia falowa po załamaniu przez rogówkę ulega transformacji do fali sferycznej. W wyniku przejścia przez ośrodki optyczne oka ulega ona różnego rodzaju deformacjom. Zniekształcenia te są wynikiem lokalnych zaburzeń prędkości frontu falowego, którego różnicę względem teoretycznej sfery odniesienia nazywa się aberracjami.
Zawarty w tytule artykułu termin „monochromatyczność” (jednobarwność) określa typ zaburzenia, który jest związany z przejściem przez układ światła o jednej długości fali. Opisane zaburzenia mają bezpośredni wpływ na jakość formującego się obrazu siatkówkowego, a przez to – na subiektywne wrażenie widzenia.